Już wiem co takiego straciłam,A co męczy mnie nadal.
Wiem, jak bardzo się oszukiwałam,
ślepo wierząc w swoje sny.
Na drodze do zapomnienia
stoi Nadzieja.
Tak silna...
Zastawia rękami przejście.
Przypomina...
Jej stronę trzyma Wyobraźnia.
I podsuwa nierealne sytuacje,
tak bardzo kujące w serce.
Dobrze, że za mną stoi Rozsądek i Chłodna Kalkulacja.
Jesteśmy jak dwie wrogie armie na wojnie.
Jedna mąci w głowie drugiej, łudzi, że to nie tak.
Druga stara się stać twardo na ziemi,
przypadkiem nie poddać się sztuczkom tej pierwszej.
Ale ja i moje oddziały nie mamy zamiaru uwierzyć!
Bo Wiara dawno Nas opuściła.
Odeszła.
A ona nigdy nie wraca w to samo miejsce.
Ta miłość nie miała sensu już dawno.
Wywiesiła białą flagę.
Wygrałam.
Lecz nie to, czego chciałam...
✒ 2.11.2014
⚠ Wszystkie prawa zastrzeżone.
Głęboki tekst, bardzo głęboki.
OdpowiedzUsuńTylko dlaczego czekałam na niego aż rok?
Cieszę się, że mimo, iż zamknęłaś piratów, zostajesz na tym blogu ♥
Cirilla.
Wydaje mi się, że na tym pozostanę naprawdę długo. Jest luźny, nic mnie tu nie goni. Piszę, kiedy mam potrzebę, bo to mi pomaga coś w sobie poukładać. ;)) Dlatego musiałaś czekać. Przepraszam. ;*
UsuńDzięki, kochana! ;**
Jeju, na prawdę świetny, czekam na więcej takich. OBSERWUJE by nie przegapić żadnego :) Jeju płakałam, jak to czytałam :')
OdpowiedzUsuńhttp://frazeologizmastrall.blogspot.com/